Η φετινή παρουσία του Απόστολου Χρήστου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία και θα την λέμε για χρόνια…Θα την λένε και οι επόμενες γενεές…Ο πρωταθλητής Ευρώπης στο ύπτιο, που βρίσκεται για μια δεκαετία στη κορυφή και στην «ελίτ» των καλύτερων του κόσμου, ταξίδεψε στο Παρίσι όντας ένα από τα φαβορί για μετάλλιο στα 100μ ύπτιο.
Το έχασε…όπως το έχασε, στη χεριά, για δυο εκατοστά! Ο Χρήστου απογοητεύθηκε με την απώλεια του χάλκινου μεταλλίου στα 100μ ύπτιο, σκέφτηκε να τα παρατήσει, δεν τον έκρυψε αυτό…Το σκέφτηκε καλύτερα, τον βοήθησαν πολύ και οι δικοί του άνθρωποι, η οικογένεια του που είναι κοντά του.
Η δήλωση του τότε: «'Έπειτα από οχτώ χρόνια αναμονής, βρέθηκα σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων χτυπώντας στο στήθος μου το εθνόσημο πλησιάζοντας στην πισίνα για να αγωνιστώ από περηφάνια. Μπορεί να μην ήρθε το μετάλλιο που ονειρευόμουν τόσο καιρό αλλά μέσα μου ξέρω ότι έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και πάλεψα μέχρι το τέλος, τα τελευταία μέτρα, την τελευταία χεριά, όπως κάνει πάντα μια ελληνική ψυχή. Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου».
Άλλαξε απόφαση, πείσμωσε, επέστρεψε και πήρε ασημένιο μετάλλιο στα 200μ! Σε μια απόσταση που έχει κάνει μετρημένες κούρσες σε μεγάλους αγώνες. Στο παγκόσμιο ράνκινγκ μάλιστα ήταν 18ος…
Γιατί το πρώτο πράγμα που σου διδάσκει ο αθλητισμός είναι να μην τα παρατάς. Αυτό το μετάλλιο είναι μετάλλιο ζωής…
Και τεράστιο μάθημα σε όλους μας να μην τα παρατάμε!
ΑΠΟΣΤΟΛΕ ΧΡΗΣΤΟΥ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Γραφείο Τύπου ΚΟΕ: Θοδωρής Νταβέλος