Στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, έχουν παιχτεί στο παρελθόν πολλές παραστάσεις, με δράμα και τραγωδία. Αλλά η μεγαλύτερη παράσταση για την ελληνική υδατοσφαίριση διαδραματίστηκε λίγο πιο δίπλα. Στις παραλίες αυτού του ιστορικού τόπου.
Ήταν σαν αύριο, 22η Ιουνίου, όταν ένας από τους μεγαλύτερους πολίστες στην Ελλάδα, ίσως και ο μεγαλύτερος, έχασε την ζωή του στο στοιχείο που αγαπούσε. Κάνοντας αυτό που αγαπούσε. Ο Νώντας Σαμαρτζίδης, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 31 ετών, κάνοντας την δεύτερη μεγάλη του αγάπη, που ήταν οι ελεύθερες καταδύσεις (scuba diving).
Κάμποσες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, οι συμπαίκτες του αδικοχαμένου πολίστα στην Εθνική ομάδα, που βρίσκονταν στην Σερβία για το Βαλκανικό πρωτάθλημα, δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που είχε συμβεί. Αλλά η ημερομηνία ήταν μακριά από την 1η Απριλίου, και η είδηση δεν θα μπορούσε να αποτελεί φάρσα. Όσο κακή και… παράξενη κι αν ακουγόταν.
Ένας άνθρωπος που είχε μάθει να ζει μέσα στο νερό, που είχε κάνει την θάλασσα και τις πισίνες δεύτερο στοιχείο του, χάθηκε μέσα στην πρώτη. «Ο καθένας μπορεί να κυβερνήσει, όταν η θάλασσα είναι ήσυχη» είχε πει ο λατίνος συγγραφέας, Πόπλιος Σύρος. Και δεν είχε άδικο. Ο Νώντας Σαμαρτζίδης κυριαρχούσε. Μέχρι που αγρίεψε η θάλασσα.
Πάνε από τότε 16 ολόκληρα χρόνια, και ο κόσμος της υδατοσφαίρισης, δεν λέει να τον λησμονήσει. Πώς να το κάνει, άλλωστε. Ο θανών πολίστας, είχε στο ενεργητικό του 5 πρωταθλήματα με τον Άρη, 2 πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα με τον Εθνικό Πειραιώς και είχε αγωνιστεί σε δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα, σε δύο Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα και σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ συνολικά μετρούσε 319 συμμετοχές με το εθνόσημο στο σκουφάκι του.
Για τον ίδιο, έχουν ειπωθεί πολλές κουβέντες, από μεγάλους έλληνες πολίστες που είχαν την τύχη να συνυπάρξουν μαζί του, να ωριμάσουν δίπλα του, αλλά και να μάθουν πράγματα που σπάνια είχαν την ευκαιρία να «εξερευνήσουν» εκείνες τις εποχές. Αλλά οι πράξεις του, ήταν ακόμη μεγαλύτερες.
Ενδεικτικό παράδειγμα είναι πως ενώ οι αντίπαλοί του κολυμπούσαν με ελεύθερο, εκείνος κέρδιζε το σπριντ των 8λέπτων με… πεταλούδα. Χαρακτηριστικό είναι πως στα τέλη της δεκαετίας του 80’, σύμφωνα με όσα έχει γράψει ο Γιώργος Μαυρωτάς στο βιβλίο του «Το Θεώρημα της Επτάδας», ο Σαμαρτζίδης είχε καταφέρει αυτό που φάνταζε αδύνατο. Σε ένα φιλικό με την ομάδα των ΗΠΑ, κατάφερε να κερδίσει στο σπριντ τον οκτάκις χρυσό σε Ολυμπιακούς Αγώνες, με σύνολο 11 μετάλλια, Ματ Μπιόντι.
Και όπως έκανε ο Γ. Μαυρωτάς με το βιβλίο του, έτσι έκαναν αρκετοί άνδρες του χώρου, οι οποίοι μίλησαν στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας για τον μεγάλο αυτό πολίστα.
Διαθεσόπουλος (Πρόεδρος ΚΟΕ): «Ένας ακόμη χρονος, χωρίς την μαλαματιένια καρδιά. Χωρίς το παιδί με το αστείρευτο ήθος. Χωρίς τον αθλητή με τις μεγάλες δυνατότητες, τα τεράστια προσόντα και την πολύ μεγάλη προσφορά στην ελληνική υδατοσφαίριση. Ένας ακόμη χρόνος χωρίς τον Νώντα Σαμαρτζίδη, το όνομα του οποίου θα μείνει ανεξίταλα γραμμένο στον χώρο. Εδώ και χρόνια, η Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος, τιμά τη μνήμη του, διοργανώνοντας ένα διεθνές τουρνουά με το όνομά του. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για τον αδικοχαμένο αρχηγό μας. Όσα χρόνια και να περάσουν όμως, όσοι τον ζήσαμε και τον νιώσαμε από κοντά, δεν θα τον ξεχάσουμε. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να εκφραστώ ιδιαίτερα στον πατέρα του Παύλο , την μητέρα του Μαρία και την αδερφή του που κράτησαν όλα αυτά τα χρόνια ψηλά τη σημαία του Νώντα. Δέχτηκαν με ωριμότητα τον άδικο τρόπο με τον οποίο έφυγε από την ζωή, αλλά κράτησαν αψεγάδιαστη και αλυσμόνητη την μνήμη του. Να ζήσουν για να τον θυμούνται, κι εμείς να ζήσουμε για να κρατάμε κάθε χρόνο ζωντανή την μνήμη του».
Κώστας Βαμβακάρης (βοηθός Ντράγκαν Άντριτς, Ομοσπονδιακού προπονητή Ελλάδας): «Ο θάνατός του αποτελεί μεγάλη απώλεια για την ελληνική υδατοσφαίριση. Δυστυχώς, μας άφησε πολύ νωρίς σε ηλικία μόλις 31 ετών. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες πολίστες, ο οποίος άφησε το στίγμα του και αποτέλεσε πρότυπο για τους μετέπειτα μεγάλους υδατοσφαιριστές. Η παρουσία του στο χώρο ήταν καταλυτική, αφού χάρη σε αυτό το ίνδαλμα πολλά παιδιά αγάπησαν το πόλο. Ωστόσο, καμιά φορά η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, αφού αυτός ο άνθρωπος που «ζούσε» μέσα στο νερό πνίγηκε στη θάλασσα. Ξεκίνησε από τον Άρη Θεσ/νίκης και αποτέλεσε τεράστιο κομμάτι του Εθνικού Πειραιά τα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Επιπλέον, υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής Ομάδας για πολλά χρόνια».
Γ. Αφρουδάκης (Πολίστας): «Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το θάνατό του, προσωπικά έχω ακόμα πολλές αναμνήσεις από τον Νώντα και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Όπως επίσης, είμαι πολύ χαρούμενος που η Ομοσπονδία τιμά τον Νώντα Σαμαρτζίδη μέσα από το site της, κάνοντας κάθε χρόνο ένα αφιέρωμα αλλά και με το επίσημο τουρνουά που διοργανώνεται προς τιμήν του. Τέτοιες πρωτοβουλίες είναι πολύ σημαντικές και για εμάς τους παλιότερους και για τους πιο νέους, ώστε να τον θυμόμαστε. Μακάρι να συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια. Ο Νώντας ήταν ένας δυναμικός χαρακτήρας, παραπάνω από το όριο καμιά φορά. Είχε όμως καρδιά και ψυχή μικρού παιδιού και αυτό ήταν που κέρδιζε τους φίλους αλλά και τους συναθλητές του. Όλοι μας τον αγαπούσαμε γιατί μας είχε κερδίσει αυτός του ο χαρακτήρας. Είναι σημαντικό και για τα νέα παιδιά να γνωρίζουν ότι ο Νώντας ανήκει σε μια γενιά αθλητών, οι οποίοι ξεκίνησαν τα πρώτα σημαντικά βήματα της Εθνικής. Συγκεκριμένα, υπήρξε στυλοβάτης και πρωτεργάτης της Εθνικής. Κάθε γενιά πρέπει να παραδίδει την ομάδα ένα σκαλί παραπάνω στην επόμενη. Η γενιά του Νώντα έκανε την υπέρβαση και την παρέδωσε στην αμέσως επόμενη γενιά σε πολύ υψηλό επίπεδο, σε δύσκολα χρόνια όπου το πόλο ήταν πιο ερασιτεχνικό. Είναι, λοιπόν, ευχής έργον που ο Νώντας και η γενιά του ανέβασαν τον πήχη της Εθνικής τόσο ψηλά».
Ν. Δεληγιάννης (Πολίστας): Για εμάς τους μικρότερους, ο Νώντας Σαμαρτζίδης ήταν μια εμβληματική φιγούρα. Μας ενέπνεε σεβασμό, αλλά και… φόβο. Ξεχώριζε απ’ όλους τους μεγάλους, και λόγω της σωματοδομής του, αλλά και λόγω του χαρακτήρα του. Ήμουν σχετικά μικρός τότε, και δεν πρόλαβα να παίξω μαζί του, ούτε σαν αντίπαλος, ούτε σαν συμπαίκτης στην Εθνική, λόγω του ατυχούς τέλος του. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά σε μια προετοιμασία το 1995, όταν ήμουν 19 χρόνων, που αμέσως μετά την προπόνηση μου έκανε σουτ για ξεμούδιασμα. Μου έλεγε «Μικρέ έλα εδώ», κι εγώ πήγαινα και καθόμουν κάτω από τα δοκάρια. Ήταν τεράστια μορφή για τον χώρο», είπε ο τερματοφύλακας της Εθνικής με ένα χαμόγελο θύμισης.
Γραφείο Τύπου ΚΟΕ
Νίκος Χαραλαμπόπουλος