Του Φώντα Χήτα
Ξημέρωνε 1η Ιούνη του 1997, στο ΟΑΚΑ και η Ελλάδα που, δύο μέρες πριν στον Ημιτελικό, είχε υποχρεώσει τη μεγάλη Ουγγαρία των Τάμας Κάσας, Τάμας Μόλναρ, Γκέργκελι Κις - μετά την Ιταλία και την Ισπανία - να υποκλιθεί στην Εθνική μας Ομάδα, με εκείνο το επιβλητικό 8-4 κι αφού προηγήθηκε 6-0 των Μαγυάρων, ετοιμαζόταν για τον Μεγάλο Τελικό της βραδιάς, κόντρα στις ΗΠΑ, για το 10ο Παγκόσμιο Κύπελλο Υδατοσφαίρισης Ανδρών.
Ο κόσμος, με κάθε τρόπο, επιχειρούσε να βρει το μαγικό χαρτάκι που θα τον έφερνε στο κλειστό Κολυμβητήριο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, μα κανείς σίγουρα δεν περίμενε αυτό που είδε, αρκετή ώρα πριν την έναρξη του Τελικού.
Ένα Κολυμβητήριο ασφυκτικά γεμάτο, τον περιβάλλοντα χώρο των κερκίδων του κατάμεστο, τον κόσμο να κρέμεται σαν ...τσαμπιά και να έχει πλημμυρίσει κάθε γωνιά και ελεύθερο χώρο.
Υπολογίζεται ότι, σχεδόν 10.000 θεατές βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ, με τους ανθρώπους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας να εκφράζουν το θαυμασμό τους, στην διοργανώτρια ΕΚΟΦ (νυν ΚΟΕ).
Η Εθνική μας ομάδα, με τον Κούλη Ιωσηφίδη στο τιμόνι της και άμεσο συνεργάτη του τον αείμνηστο Τάκη Μίχαλο, αγωνιζόταν για πρώτη φορά σε Τελικό κορυφαίας διοργάνωσης, είχε ήδη εξασφαλίσει το πρώτο της Μετάλλιο (πλην των χάλκινων σε Μεσογειακούς το 1951, 1991, 1993), μετά την 6η θέση του 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις δύο επίσης 6ες, το 1991 και το 1993 σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, που ήταν και οι καλύτερες της ως τότε.
Ήταν ουσιαστικά η απαρχή μιας ακόμη πιο ένδοξης πορείας της, που συνεχίστηκε με την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Φλωρεντίας το 1999, την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης το 2003, την 4η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 και το χάλκινο μετάλλιο την επόμενη χρονιά (2005) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.
Για να συνεχιστεί το σερί των επιτυχιών ως τις μέρες μας, με θέσεις στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου, σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα (χάλκινο και το 2015 στο Καζάν), αλλά και συνεχή παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δύο μήνες πριν, στην ίδια πισίνα, ο ΝΟ Βουλιαγμένης, γινόταν η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτούσε Κύπελλο Ευρώπης (Κυπελλούχων), προπομπός της επιτυχίας της μεγάλης Εθνικής μας ομάδας.
Οι δύο ομάδες, Ελλάδα και ΗΠΑ, συναντήθηκαν και νωρίτερα (29/5) στη φάση των Ομίλων, όπου μετά το ισόπαλο 8-8 της κανονικής διάρκειας και λόγω ισοβαθμίας, η πρωτιά κρίθηκε στην διαδικασία των πέναλτι, με τους Αμερικανούς νικητές (3-5).
Οι προσδοκίες για ρεβάνς στον Τελικό μεγάλες, μα περισσότερο ήταν η χαρά και τα πανηγύρια για τη μεγάλη επιτυχία, μαζί με την προσμονή του κόσμου για τη νίκη, που φόρτωσαν άγχος τους διεθνείς μας, πριν την έναρξη του.
Οι ΗΠΑ, με τον Κρις Χάμπερτ σε μεγάλη μέρα (3 γκολ και πρώτος στη διοργάνωση με 15), χτύπησαν αποφασιστικά στα δυο πρώτα 7λεπτα (0-4) και η αντίδραση της Εθνικής μας, στο τρίτο που έφτασε στο -2 (4-6), αποδείχτηκε πρόσκαιρη αφού δεν είχε συνέχεια και στην τελευταία περίοδο (5-8 τελικό σκορ).
Τα 7λεπτα: 0-3, 0-1, 4-2, 1-2
Οι δύο 13άδες του Τελικού:
ΕΛΛΑΔΑ (Κούλης Ιωσηφίδης): Μάκης Βολτυράκης, Φίλιππος Καϊάφας 1, Γιάννης Θωμάκος, Κώστας Λούδης, Γιώργος Μαυρωτάς, Τάσος Παπαναστασίου (“πιλότος”), Γιώργος Ψύχος 1, Θόδωρος Καλακόνας 2, Γιώργος Αφρουδάκης, Τεό Λοράντος 1, Δημήτρης Μάζης, Μάκης Λυκούδης, Βαγγέλης Πάτρας
ΗΠΑ (Τζον Βάργκας): Χάκετ, Κρεντέλ, Λάστερ 1, Κοπ, Όντιγκ 2, Αρόγιο, Σουμάχερ 2, Γουάιγκο, Χάμπερτ 3, Νέδερτον, Ντάπλαντι, Μπέιλυ
Διαιτητές: Άνχελ Μόλινερ (Ισπανία), Μίροσλαβ Ρατζένοβιτς (Γιουγκοσλαβία)
Στιγμιότυπα του Τελικού ΕΔΩ
Οι μισοί σχεδόν Αμερικανοί, μετά, βρέθηκαν να αγωνίζονται σε ελληνικές ομάδες (Χάμπερτ, Κρεντέλ, Κοπ, Αρόγιο, Σουμάχερ, Λάστερ, Γουάιγκο).
Η Ελλάδα ήταν στο βάθρο, το χρώμα του Μεταλλίου δεν ήταν χρυσό μεν, αλλά η επιτυχία από μόνη της έμελλε να αποτελέσει την αφετηρία των επόμενων που ήλθαν για την Εθνική μας ομάδα.
Ο Μάκης Βολτυράκης, κυρίως με την εκπληκτική του εμφάνιση στον αγώνα με την Ουγγαρία, αναδείχτηκε κορυφαίος Τερματοφύλακας της διοργάνωσης.
Στον Όμιλο, η Εθνική μας είχε αρχίσει με νίκη επί της Ιταλίας (6-4), συνέχισε επί της Ισπανίας (7-6) και έχασε την πρωτιά στα πέναλτι από τις ΗΠΑ.
Είκοσι χρόνια μετά (2017), ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), τίμησε αυτή την ομάδα στη Γιορτή των Κορυφαίων του Ελληνικού Αθλητισμού, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΟΕ