ΦΩΤΟ: Ο Χαράλαμπος Παπανικολάου
Μέρος 1ον (1985-1989)
(Θυμούνται οι παλιότεροι, μαθαίνουν οι νεότεροι)
Του Φώντα Χήτα
Το Φθινόπωρο του 1984, Νικοδήμου και Φιλελλήνων γωνία, επιβιβαζόμουν στο σκαρί της Ελληνικής Κολυμβητής Ομοσπονδίας Φιλάθλων (ΕΚΟΦ).
Μαζί του περάσαμε πολλές θάλασσες, με φουρτούνες και μποφώρ αρκετές φορές, μα – τις περισσότερες – γαλήνια ταξιδέψαμε και πιάσαμε απάνεμα λιμάνια.
Η εικόνα εκείνης της πρώτης χρονιάς ήταν χαρακτηριστική. Το μικρό χωλ όπως έμπαινες σε οδηγούσε στα 2-3 γραφεία που υπήρχαν όλα κι όλα, τον κ. Ελεύθερο Διευθυντή τότε της Ομοσπονδίας, που τον χώριζε η συρταρωτή πόρτα από την αίθουσα ΔΣ.
Εκεί, πίσω από το κρύσταλλο της, βολευτήκαμε για περίπου ένα χρόνο, ο νέος Πρόεδρος (Δημ. Διαθεσόπουλος), η … τρόικα της κολύμβησης (Ζομπανάκης, Μαρκόπουλος, Αμοιρίδης, που αποτελούσαν την τεχνική επιτροπή της) και ο υποφαινόμενος. Γύρω γύρω στο τραπέζι που χρησίμευε για τις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.
Από το 1927, χρονιά που ιδρύθηκε η ΕΚΟΦ αποδεσμευόμενη από τον μητρικό ΣΕΓΑΣ, έως και το 1984, από τα 15 Μετάλλια που είχαν κατακτήσει αθλητές και αθλήτριες των Αθλημάτων της Ομοσπονδίας – μη υπολογιζομένων όσων κερδήθηκαν σε Βαλκανικούς αγώνες - τα 14 είχαν αναφορά σε Μεσογειακούς Αγώνες και το άλλο ένα (1) σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων, εκείνο ακριβώς το καλοκαίρι. Ήταν ο Γιάννης Μηλιδάκης που στο Λουξεμβούργο κατακτούσε το πρώτο μετάλλιο της ελληνικής κολύμβησης (χάλκινο, 200μ πρόσθιο).
Ήταν η ίδια χρονιά που η Εθνική μας ομάδα υδατοσφαίρισης των Ανδρών ήταν 8η στο Λος Άντζελες, στην 6η της συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σταθερή αξία από τότε στα ομαδικά μας αθλήματα.
1985
*Η επόμενη χρονιά (1985) άρχισε να διαμορφώνει το νέο στάτους στα Αθλήματα μας, με μια ριζική τους αναδιάρθρωση ως προς την δομή και οργάνωση τους.
Ήταν η χρονιά που ο Ίβο Τρούμπιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία στην Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης Ανδρών και ο Χαράλαμπος Παπανικολάου σάρωνε τα μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κολύμβησης Νέων της Γενεύης. Ένα χρυσό (100μ ύπτιο) και τρία ασημένια (200μ ύπτιο, 200 και 400μ Μ. Ατομική) και πετύχαινε ρεκόρ Ευρώπης (4.30.77 στα 400μ Μ. Ατομικής) στην κατηγορία του, στους Βαλκανικούς αγώνες του Ηρακλείου Κρήτης. Ο Κρις Στίβενσον είναι 8ος στον τελικό των 200μ πεταλούδας του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (Σόφια).
*Στη βουλγαρική πρωτεύουσα η Εθνική Ανδρών, τερμάτιζε στην 8η θέση της Α’ κατηγορίας του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και έτσι επέστρεφε στη Β’ κατηγορία, με τον Τρούμπιτς να καταγράφει όλη τη χρονιά με παραστατικό τρόπο στην περίφημη Έκθεση του που παρέδωσε όταν αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία και που ακόμη και στις μέρες μας, διακρίνεις ομοιότητες …
*Το 1985 είναι επίσης η χρονιά που οι Καταδύσεις κερδίζουν για πρώτη φορά μετάλλιο (Πέτρος Φυρίγος) σε Βαλκανικούς αγώνες Ανδρών / Γυναικών (Ζάππειο).
1986
*Το 1986, η Έλλη Ρουσσάκη κατακτούσε ασημένιο μετάλλιο (200μ πεταλούδα) στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του Μάλμε, προάγγελο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 25άρας πισίνας, ενώ στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα (Μαδρίτη) είναι 6η στο ίδιο αγώνισμα, πρώτη ελληνική συμμετοχή σε τελικό της διοργάνωσης.
*Ο Λίνο Ρεπέτο αναλάμβανε την Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης Ανδρών που είναι 11η στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ οι Νέοι ανέρχονται στην Α’ κατηγορία της Ευρώπης.
*Η Ομοσπονδία μετακομίζει και πάει στο … λαβύρινθο της Ζαν Μωρεάς.
1987
*Την Ρουσσάκη, που κατακτά χρυσό μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα (Ζάγκρεμπ) στα 200μ πεταλούδα, ακολουθεί ο Παπανικολάου την επόμενη χρονιά (1987) στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του Μονακό όπου και κατακτά χάλκινο μετάλλιο (400μ Μ. Ατομική).
*Στη Λαττάκεια της Συρίας και τους Μεσογειακούς Αγώνες, η ελληνική κολύμβηση κερδίζει συνολικά 6 μετάλλια. Χρυσό (200μ πεταλούδα) και χάλκινο (400μ Μ. Ατομική) με την Έλλη Ρουσσάκη, δύο ασημένια (100, 200μ ύπτιο) και χάλκινο (400μ Μ. Ατομική) με τον Χαράλαμπο Παπανικολάου και ασημένιο (200μ πεταλούδα) με την Έλσα Νικολαϊδου.
*Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (Στρασβούργο) η Ρουσσάκη μένει 4η στα 200μ πεταλούδα χάνοντας το μετάλλιο στο τσακ από τη Ρουμάνα Πατρασκόϊου, η καλύτερη από ποτέ θέση για την ελληνική κολύμβηση, ενώ η Εθνική Ανδρών υδατοσφαίρισης περιορίζεται στην 3η θέση της Β’ κατηγορίας.
*Νωρίτερα, στη Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα φιλοξενεί για πρώτη φορά το Παγκόσμιο Κύπελλο υδατοσφαίρισης Ανδρών, την κορυφαία ως τότε διοργάνωση υγρού στίβου στη χώρα μας, όπως και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων στην Αθήνα, ενώ τον Μάη του ίδιου έτους καθιερώνεται το σπουδαίο κολυμβητικό μίτινγκ «Ακρόπολις».
1988
*Η Εθνική μας, με τον Κούλη Ιωσηφίδη πλέον στον πάγκο, προκρίνεται και πάλι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (1988), όπου και καταλαμβάνει την 9η θέση, με την Ρουσσάκη πάντως που έχει τότε το εκπληκτικό ρεκόρ (2.12.57) στα 200μ πεταλούδα να μην μετέχει στους Αγώνες, καθώς είχε αποτύχει να πιάσει το σχετικό όριο της ΕΟΑ …
*Στις 27 Αυγούστου στη Ρώμη, την ίδια χρονιά, ιδρύεται η Μεσογειακή Συνομοσπονδία (COMEN) με πρωταγωνιστικό το ρόλο της ΕΚΟΦ.
*Στο εσωτερικό, διοργανώνεται για πρώτη φορά πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης Α’ Εθνικής κατηγορίας Γυναικών.
1989
*Το 1989, η ΕΚΟΦ καταφέρνει να πείσει την LEN που της αναθέτει την διοργάνωση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ανδρών / Γυναικών του 1991 στην Αθήνα, γεγονός μοναδικό στα χρονικά του υγρού στίβου της χώρας.
*Στη Βόννη, όπου και διεξάγεται εκείνη τη χρονιά η διοργάνωση, ο Παπανικολάου είναι 8ος στον τελικό των 400μ Μ. Ατομικής και η Εθνική υδατοσφαίρισης περιορίζεται στην 11η θέση, παρά τη σπουδαία νίκη (9-7) επί της Ισπανίας, σε σύνολο 16 ομάδων.
*Η παρθενική συγκέντρωση της νεοσύστατης Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης Γυναικών, γίνεται στις 6 Ιανουαρίου στο Ζάππειο.
*Την Άνοιξη (4-8 Απριλίου) στο Μέγαρο Ζαππείου φιλοξενείται το Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο που οργανώνει η ΕΚΟΦ και φιλοξενεί τεράστιες προσωπικότητες του υγρού στίβου (Μπόρις Ποπόφ, Νικολάι Φιρόϊου, Φρις Ντενερλάιν, Γκόμεζ Περέιρα, Κόλμαν, Πέρσιγκ, Κλάους Ντιμπιάζι κτλ).
(Συνεχίζεται)