Η τεράστια επιτυχία του Άρη Γρηγοριάδη, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κολύμβησης του Ντέμπρετσεν, έχει πολλαπλά μηνύματα και αρκετούς αποδέκτες.
Ο Θεσσαλονικιός … μακρυχέρης, σημείο αναφοράς της σεμνότητας και ταπεινότητας στον αθλητισμό, με το χρυσό του μετάλλιο την περασμένη Τρίτη, κουρέλιασε το Αθλητικό Μνημόνιο που εκ των πραγμάτων έχει επιβληθεί και στον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό…
Δεν είναι δα μικρό πράγμα, να τρέχεις σαν τον τσιγγάνο δεξιά και αριστερά, για να βρεις κολυμβητήριο να προπονηθείς, τη στιγμή που όλο το χειμώνα έκλεινε το ένα μετά το άλλο.
Δεν είναι αμελητέα περίπτωση, να διατηρείσαι όχι απλά σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο, αλλά να φτάνεις στην κορυφή της Ευρώπης, όταν η χώρα σου και οι πολίτες της στενάζουν κάτω από τα δυσβάστακτο οικονομικό ζυγό.
Δεν είναι εύκολα προσμεράσιμη η διαπίστωση ότι αυτός ο Αθλητισμός τον οποίο η Πολιτεία επιδεικτικά αγνοεί όταν δεν συνδράμει στην οικονομική του εξαθλίωση, όπου οι πρωταγωνιστές του υποχρεώνονται να θυσιάζουν τόσα πολλά χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα, οι χορηγοί, του ΟΠΑΠ προεξάρχοντος, τον αποφεύγουν, ανθίσταται.
Υψώνει ανάστημα, ίσαμε το μπόι (2,02μ) του πρωταθλητή Ευρώπης, αυτός ο Αθλητισμός μας. Εκείνος που δεν γνωρίζει και δεν έχει σχέση από ακριβοπληρωμένα τηλεοπτικά και ατομικά συμβόλαια, από ίντριγκες και παράγκες, από συμμορίες μεταφερόμενων στρατών, από χρυσόσκονες που στο πρώτο φύσημα του αγέρα χάθηκαν στο πέλαγος της λησμονιάς.
Στο Ντέμπρετσεν, ο Άρης, εκτός του Γερμανού αντιπάλου του Χέλγκ Μέουβ, νίκησε και το Μνημόνιο της υποταγής και της μιζέριας μας...
(Άρθρο του Φώντα Χήτα, στο isportime.blogspot.com