Χθες, 22 Μαΐου, συμπληρώθηκαν οκτώ ολόκληρα χρόνια από την μεγάλη ημέρα του κολυμβητή Άρη Γρηγοριάδη. Στην Ουγγαρία, κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ο Θεσσαλονικιός κολυμβητής κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ύπτιο με επίδοση 53.86.
Αίσθηση προκάλεσε το χθεσινό δημοσίευμα του Φώντα Χήτα στην σειρα «Μεγάλες στιγμές», με αναφορά στο γεγονός, παράθεση βίντεο, στατιστικά στοιχεία και δηλώσεις, τότε, του μεγάλου αυτού Έλληνα αθλητή. Θυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη επιτυχία είναι μία από τις πολλές στην μεγάλη καριέρα του συγκεκριμένου κολυμβητή. Η μεγαλύτερη ήταν στις 31 Ιουλίου 2005 όταν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 50 μέτρα ύπτιο με επίδοση 24.95.
Που βρίσκεται όμως σήμερα ο Άρης Γρηγοριάδης; Τι κάνει σε ηλικία 35 ετών; Ασχολείται ακόμα με την κλασική κολύμβηση;
Ο Άρης μιλά σήμερα στην ιστοσελίδα μας και αναφέρεται στο χθες και στο σήμερα του ίδιου, της ελληνικής και παγκόσμιας κολύμβησης.
«Βρίσκομαι στην αγαπημένη μου Θεσσαλονική. Ζω δηλαδή στην Ελλάδα, στο καλύτερο μέρος του πλανήτη, για να δουλεύεις, να βρίσκεσαι, να υπάρχεις. Προπονώ μικρά σε ηλικία παιδιά. Ξεκίνησα πριν από λίγα χρόνια και συνεχίζω στο χώρο. Άρχισα στην μικρή πισίνα με παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών και σήμερα κάνω το ίδιο με κολυμβητές ηλικίας 13 έως 16 ετών. Έχω πάντα δίπλα μου τον προπονητή μου, τον Χρυσάφη Βαγγελακάκη, ο οποίος έχει σημαδέψει την καριέρα και την ζωή μου τα τελευταία 25 χρόνια» τονίζει ο Άρης και προσθέτει:
«Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν εγκαταστάσεις που βελτιώθηκαν τα τελευταία χρόνια και αυτό είναι πολύ σπουδαίο για την σωστή δουλειά και την εξέλιξη στην καριέρα πολλών ταλαντούχων παιδιών. Κολυμβητήρια όπως το Εθνικό και το Ποσειδώνειο. Εμείς με τον κύριο Βαγγελακάκη αξιοποιούμε και μία ιδιωτική πισίνα, όπου έχουμε την δυνατότητα, σε έναν αξιόλογο και μοναδικό χώρο, να μεγαλώνουμε κολυμβητικά πολλά παιδιά».
«Ο Χρυσάφης Βαγγελακάκης είναι ο δεύτερος πατέρας μου. Ποτέ δεν άλλαξα προπονητή στο κολύμπι. Πάνω από 20 χρόνια είναι δίπλα μου. Σαν πατέρας, συνεργάτης και φίλος. Σ’ αυτόν και στους γονείς μου οφείλω τα πάντα στον χώρο που βρίσκομαι σήμερα».
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής εκτιμά ότι οι σωστές εγκαταστάσεις δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την εξέλιξη ενός αθλητή.
«Στην εποχή μου η ελληνική κολύμβηση γνώρισε μια άνθηση. Τη δεκαετία του 2000 τα είχαμε όλα. Ήταν η δεκαετία των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Καλά χρονιά για όλους. Είχαμε ότι θέλαμε. Αυτό μας βοήθησε όλους στην επίτευξη σπουδαίων επιδόσεων. Μέσα στην κρίση, την δεκαετία του 2010, αντιμετωπίσαμε τεράστια προβλήματα. Ευχή όλων είναι να αποκατασταθούν τα προβλήματα και η ελληνική κολύμβηση να συνεχίσει να αναδεικνύει σπουδαίους αθλητές» υποστηρίζει.
Ο Άρης στέκεται στην ωφελιμότητα της κλασικής κολύμβησης στην υγεία του ανθρώπου.
«Ασχολούμαι με ένα σπορ που είναι ιδανικό για το ανθρώπινο σώμα. Χωρίς τραυματισμούς, τριβές, κρούσεις».
Ο Άρης Γρηγοριάδης παραμένει ως προπονητής στον χώρο και παρακολουθεί στενά την εξέλιξη στο χώρο της ελληνικής και παγκόσμιας κολύμβησης.
«Παραμένω στον χώρο και διατηρώ δυνατές φιλίες και άριστες σχέσεις με πολλούς. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ιδιαίτερη είναι η επικοινωνία μου με τον Σπύρο Γιαννιώτη, έναν μοναδικό άνθρωπο και αθλητή. Τον βλέπω στους αγώνες και έχουμε μια πολύ ανθρώπινη σχέση. Ο Σπύρος για μένα υπήρξε ο υπ’ αριθμόν «ένα» κολυμβητής στην χώρα. Ένας αθλητής που προσπάθησε και κατάφερε σε ηλικία 36 ετών να κατακτήσει ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Ένας απίστευτος άνθρωπος με μια γλυκιά τρέλα για το άθλημα που αγάπησε. Ένα άτομο με αστείρευτο πείσμα, ένα παιδί με ατελείωτα ψυχικά αποθέματα. Ένας μεγάλος άνθρωπος και υπέροχος αθλητής».
Ο Άρης Γρηγοριάδης εκφράζεται κολακευτικά και για τρία παιδιά που έχουν οδηγήσει την κλασική κολύμβηση σε σπουδές επιτυχίες και αποτελούν σημαντικούς πρεσβευτές της Ελλάδας στο άθλημα. Αναφέρεται στον Κριστιάν Γκολομέεβ, τον Ανδρέα Βαζαίο και τον Απόστολο Χρήστου.
«Ο Κριστιάν κατέκτησε ένα απίστευτο μετάλλιο στην Κορέα το 2019. Ένα μετάλλιο πιο δύσκολο από εκείνο που εγώ είχα κατακτήσει το 2005 στο Μόντρεαλ. Τα 50 μέτρα ελεύθερο είναι το πιο ανταγωνιστικό αγώνισμα στην κολύμβηση. Σαν να λέμε 100 μέτρα στον στίβο. Τρομερό επίτευγμα. Μακάρι να έχει την τύχη αυτή στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο».
«Ο Ανδρέας Βαζαίος πέτυχε πρόσφατα ένα τρελό ρεκόρ. Ένα παιδί που έχει δουλέψει σκληρά όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι βέβαιος ότι θα φέρει κι άλλες επιτυχίες στην Ελλάδα. Δίκαια συγκαταλέγεται στην λίστα των κορυφαίων».
«Ο Απόστολος Χρήστου είναι ένα νέο παιδί που ασχολείται με το αγαπημένο μου στυλ, το ύπτιο. Πάντα δηλώνει παρών. Είναι ένας σπουδαίος αθλητής. Μεγάλη η σταθερότητά του. Ανεξάρτητα εάν είναι σε καλή ή όχι κατάσταση, ποτέ δεν απουσιάζει από τα μεγάλα ραντεβού του αθλήματος. Θα φέρει μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα στο μέλλον».
«Πρόκειται για τρία παιδιά που μας κάνουν υπερήφανους και τα οποία είναι σε θέση να μας εκπροσωπήσουν επάξια στην Ολυμπιάδα του Τόκιο. Πολύ δυνατά ονόματα, χαρισματικοί αθλητές, παιδιά που έχουν δουλέψει σκληρά. Τους πρόλαβα στο τέλος της δικιάς μου καριέρας. Τρομεροί. Έχουν φέρει και θα φέρουν ακόμη μεγάλες επιτυχίες στην ελληνική κολύμβηση».
Ο Άρης Γρηγοριάδης παρακολουθεί φυσικά και την διεθνή σκηνή. Αναφέρεται στις μεγάλες προσωπικότητες του αθλήματος και ξεχωρίζει τον Μάικλ Φέλπς, το φαινόμενο της παγκόσμιας κολύμβησης.
«Τα λόγια είναι περιττά όταν εκφράζεσαι για τον Μάικλ Φέλπς. Φαινόμενο όχι για την κλασική κολύμβηση, αλλά για τον παγκόσμιο αθλητισμό. Μοναδικές φυσιογνωμίες στο άθλημά μας ήταν επίσης ο Ρώσος Αλεξάντερ Ποπόφ, η Ιταλίδα Φεντερίκα Πελεγκρίνι που ξεχώρισε για την διάρκειά της, αφού πρωταγωνίστησε για 20 και πλέον χρόνια, ο Αυστραλός Ιαν Θόρπ, ο πρόσθιος Αντάμ Πίτι και ο Ολλανδός Βαν Ντε Χούγκεμπαντ».
Ολοκληρώνοντας την αναφορά του στο χθες, ο Άρης Γρηγοριάδης στέκεται στις μοναδικές στιγμές της υπεροχής καριέρας του.
«Το χρυσό μετάλλιο τον Ιούλιο του 2005 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ, ήταν αναμφίβολα η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας μου. Είχα τον καλύτερο χρόνο και δικαίωσα τα προγνωστικά. Είμαι ευγνώμων για αυτή την επιτυχία που πέρασε στην ιστορία του αθλήματος. Θέλω όμως να σταθώ ιδιαίτερα και στο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησα πριν από οχτώ χρόνια σαν χθες, στην Ουγγαρία, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και στα 100 μέτρα ύπτιο. Έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα, αφού εκείνη την περίοδο, μέσα στην μεγάλη ελληνική οικονομική κρίση, αντιμετωπίζαμε τεράστια προβλήματα με τον προπονητή μου. Κλειστά κολυμβητήρια, μεγάλη ταλαιπωρία, δυσβάσταχτη αβεβαιότητα. Αλλάζαμε συνέχεια τα προπονητικά μας σχέδια. Νομίζω το χρυσό αυτό μετάλλιο έχει την ίδια αξία για μένα με εκείνο του 2005».
Γραφείο Τύπου ΚΟΕ: ΝβΧ