Αϊντχόφεν: ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΟΕ Φώντας Χήτας
Ο Γιώργος Μορφέσης πάντα ήταν χαμηλών τόνων άνθρωπος, μα ταυτόχρονα ένας τεχνικός που – όπως απέδειξε – μπορεί να κουμαντάρει με μαεστρία το σκάφος 13 κοριτσιών, τις φιλοδοξίες και τις ικανότητες τους.
Μαζί τους, άλλωστε βίωσε να είναι εκείνος που τις κοουτσάρισε στο προηγούμενο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ζάγκρεμπ, όπου η Εθνική έπαιξε τελικό με τη Ρωσία και επέστρεψε για πρώτη φορά με μετάλλιο (αργυρό) από αντίστοιχη διοργάνωση.
Μαζί τους πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα τελικά του World League την ίδια χρονιά, μαζί τους ένα χρόνο πριν (2009 Ρώμη) στο Παγκόσμιο μετάλλιο έχασε στο τσακ κάποιο μετάλλιο μένοντας στην 4η θέση.
Μαζί τους βέβαια, ανέβηκε τα σκαλοπάτια της … απαγορευμένης ζώνης στη Σαγκάη, μέχρι το 2011 για Εθνική ομάδα ανεξαρτήτως αθλήματος στην Ελλάδα, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Μετείχε έτσι ενεργά, στο μοναδικό ρεκόρ, Εθνική μας ομάδα να έχει κατακτήσει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς (αργυρό το 2004 ως συνεργάτης του Ιωσηφίδη), σε Παγκόσμιο (2011) και σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (2010).
Μία μέρα πριν τη σέντρα του 14ου Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος των Γυναικών, στο Αϊντχόφεν, ο 43χρονος ομοσπονδιακός τεχνικός, μιλάει και αναλύει το βηματισμό της Εθνικής μας ομάδας, από τη Σαγκάη στην διοργάνωση της ολλανδικής πόλης.
«Τα συναισθήματα για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, είναι μοναδικά, αλλά όλοι μας οφείλουμε να τα αφήσουμε πίσω, από τη στιγμή που βρισκόμαστε εδώ σε μια άλλη διοργάνωση. Είναι μια διαφορετική πορεία», λέει και συνεχίζει: «Σίγουρα οι συνθήκες, οι εξελίξεις και οι συμπεριφορές που αντιμετωπίσαμε από τότε, μας υποχρεώνουν και μας προβληματίζουν, οπότε δεν μπορούμε να μείνουμε σε αυτά που ζήσαμε πριν 6 μήνες στη Σαγκάη».
Οροθετεί από την αρχή τα δεδομένα μας: «Όπως σε κάθε μεγάλη διοργάνωση έτσι κι εδώ, η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν το φαβορί σ’ αυτές. Ήταν αντίθετα ικανή για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Έχουμε κερδίσει το σεβασμό των αντιπάλων, αλλά αυτό δεν φτάνει. Χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και εγρήγορση πάντα. Εξάλλου, ποτέ δεν λέμε πολλά και μεγάλα λόγια, αλλά κοιτάμε με τις πράξεις να αναδεικνύουμε την αξία της ομάδας».
Αναφέρεται στην διαχείριση της τεράστιας επιτυχίας στη Σαγκάη και τοποθετεί τα πράγματα στη θέση τους: «Διαχειριστήκαμε την επιτυχία με σύνεση και σεβασμό. Η χαρά και η υπερηφάνεια είναι δεδομένες, αλλά πάντα είμαστε προσγειωμένοι. Φυσικά μας έχει μείνει η απογοήτευση από την εξέλιξη των πραγμάτων και πως μας αντιμετώπισαν οι ιθύνοντες, αλλά αυτό δεν μας επηρεάζει εδώ».
Στέκεται και στα προβλήματα που βρέθηκαν στο διάβα της Εθνικής μας, πριν έλθει στο Αϊντχόφεν: «Από την αρχή της προετοιμασίας μας είχαμε προβλήματα με την έλλειψη αγωνιστικών χώρων για προπόνηση, αλλά και το ωράριο των προπονήσεων. Μιάμιση ώρα την ημέρα για μια Εθνική ομάδα, είναι λίγος χρόνος. Υπάρχουν κορίτσια ανέτοιμα, όπως η Ρουμπέση που προέρχεται από τραυματισμό και η Μανωλιουδάκη που χτύπησε στην προετοιμασία με τη Ρωσία στην Τρίπολη και δεν έχει αγώνες. Υπάρχει σίγουρα απουσία ρυθμού λόγω έλλειψης αγώνων».
Βάζει τέλος και τον πήχη για τους στόχους στην διοργάνωση: «Αρχικός μας στόχος είναι να εξασφαλίσουμε την πρόκριση μας στο Προολυμπιακό τουρνουά. Κάθε αντίπαλο θα τον δούμε χωριστά, με όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστική ετοιμότητα και λιγότερα λάθη. Στόχος μας είναι η πρωτιά στον Όμιλο ώστε να μην μπλέξουμε στο χιαστί παιχνίδι που κρύβει πάντα παγίδες και μπορεί εύκολα να σε βγάλει εκτός 4άδας.
Από τις 8 ομάδες εδώ, οι 6 είναι σε θέση η μία να κερδίσει την άλλη. Θεωρητικά το προβάδισμα το έχει η Ρωσία λόγω ποιότητας ως ομάδα, αλλά από κοντά είναι και η Ουγγαρία που δείχνει πιο έτοιμη αγωνιστικά απ όλους. Πάντα να μη ξεχνάμε βέβαια και την Ολλανδία που παίζει στην έδρα της και είναι φυσικά η χρυσή ολυμπιονίκης του Πεκίνου».