Η τελευταία της ανάρτηση, στις 17 Σεπτεμβρίου: «Καλημέρα. Μεγάλη γιορτή σήμερα. Συγχωρέστε τις μαζικές ευχές φέτος, αλλά είμαι λίγο δύσκολα. Έχετε αγάπη, πίστη και σοφία να προσέχετε τον εαυτό σας, ΟΛΕΣ!!».
Είχε προηγηθεί η προηγούμενη, μια μέρα πριν: «Δωμάτιο 820. Η τελευταία σταυροφορία άρχισε. Σήμερα έγινε η πρώτη θεραπεία και συνεχίζουμε!!!»…
Η Αγγελική Βύζικα πάλεψε με το θηρίο κοντά 2,5 χρόνια. Το κοίταξε στα μάτια και δεν δείλιασε. Όπως άλλωστε έκανε μια ζωή, σε όποιο μετερίζι και να βρισκόταν. Η Αγγελική (μας) «έφυγε» από τον μάταιο τούτο κόσμο μια μέρα μετά την ονομαστική της εορτή. Και σκόρπισε απέραντη θλίψη σε όλους όσοι την γνωρίζαμε. Και ήμασταν πολλοί, πάρα πολλοί. Και ανάμεσα τους, ο κόσμος του υγρού στίβου, το ρεπορτάζ του οποίου κάλυψε με πολλή αγάπη για πολλά χρόνια. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Πάντα… Είχε ακολουθήσει πολλές φορές -σε αποστολές- τις εθνικές μας ομάδες στο εξωτερικό σε μεγάλες διοργανώσεις. Τύχη αγαθή την είχε φέρει να είναι η απεσταλμένη στο «μαγικό» ταξίδι του 2011 στη Σανγκάη που η εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης των γυναικών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Και φέτος το καλοκαίρι, που μια άλλη γενιά παικτριών ακολούθησε την ίδια ακριβώς θριαμβευτική πορεία, της ζητήσαμε από το γραφείο τύπου της ΚΟΕ να θυμηθεί και να γράψει…
Θυμήθηκε και έγραψε, με όρεξη, με κέφι, με ζωντάνια… ΕΔΩ.
Η Αγγελική «πέταξε» να βρει την μανούλα της, κανένας όμως δεν πρόκειται να τη λησμονήσει.
Θερμά συλλυπητήρια στον πατέρα της, Μανώλη, τον αδερφό της Κυριάκο και τον ανιψιό της Μάνο.
«Καλό ταξίδι» Αγγελική.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΟΕ